سال1400 مصادف است با برگزاری سیزدهمین دوره  از انتخابات ریاست جمهوری ایران در این روزها تمامی مسئولین، مردم را به شرکت در انتخابات تشویق می کنند و تعداد دیگری از احزاب قدرت که در گذشته از مسئولین نظام بوده اند، مردم را به سمت عدم مشارکت در انتخابات ترغیب می کنند که هر کدام دلایل مهمی را ارائه می دهند.

این روزها بازار مناظرات انتخاباتی گرم می باشد و با نگاهی به برنامه های تلویزیونی و شبکه های اجتماعی می توان دریافت که هیچکدام از شرکت کنندگان برنامه راهبردی مشخصی را ارائه نمی دهند و از این نظر که آنها در این شرایط حساس توانایی اداره  کشور را دارا می باشند، مردم را به شک و شبهه انداخته است.

اینکه عده ای با شعارهای پوپولیستی یا عوام فریبانه وعده هایی خارج از توانایی و ظرفیت های امروز کشور را می دهند، اعتبارانتخابات را فقط در حد جابجایی شخص رییس و رسیدن اشخاص به صندلی ریاست پایین آورده است.

 نکته بسیار مهمی که در میان تمامی هفت نفر شرکت کننده در این مناظرات انتخاباتی به خوبی روشن است این است که همگی آنها در پست های کلیدی و مهم اجرایی قرار داشته اند و اگر هر کدام توانایی اجرای برنامه های ارائه شده کنونی را دارا بوده اند پس می بایست، برایند حاصل از تلاش و کوشش آنان کشور را به اقتصاد توانمند با پشتوانه بزرگ   مردمی روبرو ساخته باشد که باید پرسید درحال حاضر چنین شرایطی در کشور وجود دارد یا خیر؟ اگر چنین نیست پس می توان، نتیجه گرفت راهکارهای ارائه شده توسط آنان در بلند مدت دردی از مردم درمان نمی کند و شاید فقط در حد مسکنی مقطعی و آن هم برای راضی کردن مردم در نظر گرفته شده باشد

بدترین کارنامه مدیریتی در این 42 سال مربوط به اقتصاد متزلزل و تورمی روسای جمهوری می باشد که موجب شده است، موج عظیمی از نارضایتی عمومی را به وجود آورد

باید به این نکته توجه داشت که اقتصاد در کنار امنیت از مهمترین شاخصه های  یک نظام مقتدر است که بتواند رضایتمندی مردم یک جامعه را بوجود آورد.

اینکه رئیس جمهوری در دوره اول فقط به فکر مهار تورم و برنامه های جلوگیری کننده از تورم باشد کار مدیریتی نیست و از نگاه جامعه شناسی، مدیری می تواند رضایتمندی عمومی را به وجود آورد که در سالهای مسوولیت خود ریتم نرمالی از تورم و مشکلات مربوط به سیاست خارجی را برنامه ریزی کرده باشد. امروزه مدیران ما فقط در مواقع نیاز به مردم به سوی آنها می روند و به گرفتن عکس های یادگاری در مواقع انتخابات بسنده می کنند و به محض رسیدن به پست، مردم را رعیت و یا کارمند خود می دانند و با گرفتن فاصله از اجتماع به سمت طبقات خاص اجتماعی روانه می شوند، این موضوع اولین موج مخرب برای  نظام های انقلابی است و آنها را  بسمت  یک نظام الیگارشی هدایت کرده است .

در دوران گذشته، طبقات اجتماعی از آنجایی شکل گرفت که رهبران قبایل با خودبرتر بینی از اقوام و فامیل  از آنها فاصله می گرفتند و با جمع اوری ثروت بسمت ظلم و استبداد پیش می رفتند پس می توان به این نتیجه رسید که برای جلوگیری از رشد فاصله اجتماعی اولین راه می تواند این باشد که نامزدهای انتخاباتی به فکر کاهش فاصله طبقات اجتماعی باشند که این موضوع وابسته به توزیع عادلانه ثروت در میان دهک های مختلف اجتماعی است و همچنین با بالابردن نرخ دستمزد و هم ترازی تورم با دریافتی کارگران و کارمندان این فاصله کاهش  می یابد.

راه حل اصلی

 برای رسیدن به شاخص استاندار توسعه انسانی، رفتن به میان مردم و درک مشکلات آنها و اجرای برنامه های بلند مدت امری لازم و ضروریست؛

جامعه ایران در حال تبدیل شدن به یک نظام دو طبقه ای می باشد و طبقه متوسط با شیب زیادی به سمت نابودی در حرکت است در این راه عده ای به ثروت های نجومی رسیده اند و توانسته اند به لایه های قدرت و سیستم اجرایی کشور نفوذ کنند و این روند موجب انحصار قدرت در میان آنان شده است و بدین روش مابقی مردم به سمت طبقات پایین اجتماع و فقر عمومی در حرکت می باشند که می توان دلایل آن را توزیع ناعادلانه ثروت در سالهای اخیر، تورم افسار گسیخته به علت جنگ و تحریمهای بین المللی و استفاده از مدیران فاسد و رانت خوار دانست در این خصوص نیز از سوی نامزدها  هیچ برنامه قابل اجرایی عنوان نشده است.

 در زمینه فرهنگی هیچ یک از نامزد ها راه حل مناسبی برای برون رفت از ناهنجاری های اجتماعی مطرح نکردند و باید به این موضوع نیز اشاره کنیم که از مهمترین دلایل به وجود آمدن جامعه ای خشن و نا امن، بزرگ شدن گسل فاصله طبقاتی می باشد.

 یکی از نامزدها به مواردی در زمینه فرهنگی اشاره می کند که نشان دهنده فقر ایشان در زمینه جامعه شناسی می باشد، درست است، هر کشوری می بایست به جوانان و نوجوانان خود اهمیت دهد که در این زمینه  می توان با تشویق جوانان به ورزش و تفریحات سالم یک سری از معضلات جامعه را سامان بخشید برای رسیدن به این مهم می توانیم با راه اندازی استادیوم و کلوپ های ورزشی متعدد در سطح کشور به سمت هدایت جوانان به ورزش و تفریحات سازنده حرکت کنیم تا بتوانیم جامعه را به سمت نشاط هدایت کنیم، بسیاری از جامعه شناسان و روان پزشکان بر این باورند که جامعه ایران دچار بیماری افسردگی می باشد که این موضوع تا حدودی درست است از مهم ترین دلایل افسردگی در جامعه ایران و جهان را می توان دیده شدن فاصله طبقاتی توسط وسایل ارتباطی در نظر گرفت  باید به این نکته توجه کنیم که افسردگی یک بیماری قرن بیست و یکمی است که دلایلی همچون گسترش شبکه های اجتماعی و ماهواره ای، عصر تکنولوژی و فلزات، کم شدن روابط عاطفی احساسی و بحران خانواده دارد.

 شرایط داشتن یک مدیر موفق

 اینکه نامزدی در یک حوزه خاص توانمندی و نبوغ داشته باشد یکی از پیش شرط های لازمه برای رسیدن به این پست می باشد و نمی توان آن را کلی در نظر گرفت و چنین شخصی توانایی اداره و مدیریت تمامی ابعاد اقتصادی، سیاسی و فرهنگی یک کشور را دارا نیست و رئیس جمهوری می تواند در اداره یک کشور موفق باشد که توانایی درک و تحلیل تمامی ابعاد مدیریتی در یک نظام جمهوری را داشته باشد.

 42 سال است که همین نامزدها بر کشور مدیریت می کنند و تمامی آنان ادعای درست کردن اوضاع را دارند، برنامه های سطحی و موقتی کاندیدها نشان می دهد، اقتصاد ایران در دوران کوتاهی به ثبات خواهد رسید اما در بلند مدت مجددا به روند تورمی خود ادامه خواهد داد، هیچ یک از نامزدها راهکار درستی برای مدیریت بازارهای داخلی و رونق تولید در جهت صادرات غیر نفتی مطرح نکردند و این موضوع نیز از دیگر موارد نداشتن برنامه درست از سوی کاندیدها می باشد.

کمبود مدیران مقتدر و کارامد در کشور به شدت احساس می شود و علت آن را می توان در مباحث عقیدتی نظام سیاسی ایران جستجو کرد؛

 یک نظام سیاسی قدرتمند می بایست از تمامی ظرفیت های فکری یا نرم افزاری و نیروی انسانی یا سخت افزاری بهره وری کند، خط کشی نظام برای ورود به دایره مدیریتی از عوامل اصلی خلأ مدیران کارامد و لایق در ایران می باشد.

از نگاه جامعه شناسی جوامعی به  رشد و توسعه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی می رسند که تمامی اقشار در مدیریت آن شرکت داشته باشند و نظام هایی محکوم به سرنگونی می شوند که در بکارگیری ظرفیت های مدیریتی و اقتصادی یک کشور ناتوان بوده اند، جامعه  ایران به مدیری نیاز دارد که اقتصاددان، سیاست مدار و جامعه شناس باشد

امید است، نامزدی در این انتخابات برگزیده شود که شاخص های مطرح شده را دارا باشد تا بتواند بار روانی اجتماع کنونی را کاهش دهد و در جهت بهبود ناکارآمدی ها اقدام نماید باید به این نکته اشاره کرد که معضل فقر جوامع، یک بحران جهانی است که علت آن به وجود آمدن نظام های سرمایه داری و کمونیستی کنونی و غارت جهان به دست آنها می باشد اوضاع اقتصادی سیاسی و فرهنگی ایران با تمامی دوره های گذشته متفاوت است که اگر راه حل درست و مشخصی در آینده به کار گرفته نشود به سمت بحران های  شدید تری خواهیم رفت و این بزرگترین زنگ خطر در تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی ایران می باشد برای جلوگیری از آن نیاز به بیداریست.

پایان/